Als moeder is alles heel anders. Eerste zorgde ik voor mezelf en leefde mijn leven, maar nu ben ik ook verantwoordelijk voor mijn lieve kleintje :). Leuk, maar ook nog steeds soms intensief. Het is fijn om dan ook weer langzaam wat momentjes en dingen op te pakken voor mezelf – lees: ik ben weer gestart met yogalessen en ga binnenkort een nachtje alleen weg!
Felix zegt nog niet: “Mama, ik wil naar de speeltuin,” of: “Mama, ik wil niet naar huis.” Maar hij maakt wel klanken als: “mamamamama.” Ook gaat hij soms keihard huilen als ik iets uit zijn handen pak of een deur dichtdoe van een kamer waar hij niet in mag kruipen. Het opvoeden is voor mijn gevoel daarmee langzaam een beetje begonnen; grenzen aangeven en duidelijk zijn is hierbij nodig. Spannend, maar ook heel leuk om mee te maken!
Van overleven naar iets meer ruimte
Ik herinner mij nog goed de eerste paar maanden, waarin ik (als ik nu terugkijk) al blij was als ik tijd had om een kopje thee te drinken of mijn tanden rustig te poetsen. Ik stond echt in de overlevingsstand. Felix en ik waren veel samen: hij lag op mij, ik droeg hem, of hij lag naast mij te slapen. Eigenlijk waren we bijna continu samen door het voeden en slapen.
Langzaam ging ik steeds weer wat voor mezelf doen. Ietsje langer douchen, even naar een vriendin. Nu, bijna een jaar later (op 1 september wordt hij alweer 1 jaar!), merk ik dat we steeds meer los van elkaar zijn gekomen. Hij gaat twee dagen naar de opvang, ik werk weer drie dagen per week. We hebben dus minder momentjes samen.
Eigenlijk vind ik, nu ik terugkijk, dat dit heel natuurlijk is gegaan. Het is ook heel fijn om langzaam weer mijn eigen leven meer op te pakken qua werk, sociale afspraken en activiteiten. Soms voel ik me dan nog een beetje schuldig als ik niet bij hem ben, maar dit wordt ook steeds minder. Ik weet ook dat hij het steeds leuker vindt om met andere kinderen te spelen of bij andere mensen te zijn. Hij heeft minder behoefte om de hele dag met mij te zijn.
Verwachtingen loslaten als nieuwe moeder
Ik had dit natuurlijke gevoel van loslaten eerlijk gezegd totaal niet verwacht. Maar goed, wat had ik dan wel verwacht van moeder zijn? Veel was totaal anders dan ik het tot nu toe heb ervaren. Ik zit heel erg in de fase waarin mijn zoontje nu is, en ik heb nog steeds geen idee hoe de volgende fase gaat zijn of voelen. Soms vind ik dat wel gek en spannend. Vooral qua emotionele ontwikkeling houdt dit mij steeds meer bezig:
Hoe kan ik hem ondersteunen als hij straks meer verdriet en boosheid gaat ervaren? Wat normaal is voor een peuter natuurlijk. Hoe kan ik hem hierbij het beste ondersteunen? Mocht iemand dit lezen en tips hebben: reageer vooral!
Tips en inzichten van andere moeders in het eerste levensjaar
Ik vind het zelf ook heel fijn om te luisteren naar – en lezen over ervaringen van anderen moeders. In mijn eerdere blogs (bijvoorbeeld deze over het nieuwe mama leven) refereer ik ook regelmatig aan fijne boeken waar ik iets aan heb gehad of in deze blog verwijs ik ook naar een podcast over het mombrain – in een podcast van Nina Pierson – Mama’en. Laatst luisterde ik ook weer naar een podcast van Moekes de podcast (hier de link) waarin ook tips over opvoeden en grenzen stellen voorbij kwamen. Ze hadden het in deze aflevering namelijk over hoe zij reageren en met hun zoontje in gesprek gaan als deze iets doet wat niet mag en ze een grens moeten stellen. Heel leerzaam en vooral ook heel fijn om te beseffen dat ik niet de enige ben die (straks) tegen dit soort dingen aanloopt!
Inzichten uit het moederschap eerste jaar
Elke fase waar je in zit, zit je helemaal in. Je hebt geen idee van de volgende fase. Uitspraken van vrienden met kinderen vond ik eerst gek, maar nu begrijp ik ze:
- “Soms lig ik even op de bank of kijk ik een serie, terwijl mijn baby ernaast kruipt of speelt.”
- “Ik rijd soms nog een stukje langer door als mijn kindje slaapt, om het slaapje af te maken.”
- “Ik weet nog niet hoe laat ik er precies ben, want dit ligt aan de slaapjes van mijn baby.”
- “Mijn baby voelt zich niet fit, dus ik moet helaas afzeggen.”
- “Ik ben te moe om te bedenken wat ik wil koken.”
- “Ik kan niet slapen, terwijl mijn baby en partner al slapen.”
- “Ik ben continu spullen aan het opruimen in huis, het stopt nooit.”
- “Ik kom nergens aan toe op een dag met mijn baby. Ik ben al blij als ik zelf eet en wat opruim.”
Praktische lessen als moeder
Verder heb ik geleerd dat je blijft spullen kopen. Elke fase heeft weer nieuwe dingen nodig. Van autostoel tot buggy, van fietsstoeltje tot kinderstoel voor in de keuken. Ik ben helemaal niet materialistisch en probeer echt alleen aan te schaffen wat nodig is, maar toch kom je er niet onderuit. Op vakantie heb je nog meer nodig: babybedje, kinderstoel, zwemband en ga zo maar door.
Op een dag met Felix kom ik weinig aan dingen voor mezelf toe. Een boek lezen of chillen? Moet ik niet verwachten 🙂 Ik ben al blij als ik een slaapje mee kan doen!
Kinderen slapen ‘s middags niet altijd lang, dus je hebt niet altijd veel tijd voor jezelf. Slapen in de nacht is ingewikkeld, met veel factoren. We wisselen de nachten nog af om genoeg slaap te krijgen. Voeden doen we op gevoel en dat gaat tot nu toe goed.
Tijd en ontspanning zijn veranderd
Soms is het belangrijkste moment op een dag de douche waarin ik even kan ontspannen. Ik besef me dan dat ik weer een tandje terug moet: lage verwachtingen van een ‘vrije dag’ met het gezin. Een uurtje naar de speeltuin en een beetje fietsen is al heel wat. Daar omheen gaat de was, het koken en opruimen gewoon door. De dag is dan zo voorbij. Vooral als ik een middagdutje mee doe met Felix om wat slaap in te halen. Het is niet erg, maar ik besef me wel dat het heel anders is dan vroeger of voordat we een kind kregen.
Een voorbeeld: ‘even chillen’ in de tuin bij een vriendin, met baby. Ik ben dan continu aan het opletten en zorgen. Al blij als ik zelf wat kan eten of drinken en een beetje kletsen. Gesprekken voeren is lastig en gewoon makkelijker zonder kinderen.
Over mom-hacks en tassen inpakken
Samen met andere moeders merk ik dat de onderwerpen zich razendsnel opvolgen. We sluiten niets echt af en gaan van luiers naar slaapjes, hapjes, speelgoed, eerste verjaardagen, kolven, werken en vakantie. Er is zoveel om over te praten en van elkaar te leren. Iedereen doet het weer net iets anders.
Uiteindelijk zijn we (bewust of onbewust) allemaal op zoek naar de ultieme mom-hack: hoe organiseer je je leven met kind? Van huisindeling tot koken, van slapen tot op vakantie gaan. Alles is een enorme organisatie.
Ik struggle zelf nog steeds met de perfecte tas en tasindeling als ik op pad ga met Felix. Mijn oplossing: de avond vooraf al een tas klaarzetten, afhankelijk van de dag. Soms een rugzak, soms een luiertas, soms alleen een klein stoffen tasje. Misschien ben ik perfectionistisch, maar het leven voelt soms als een aaneenschakeling van: tas inpakken, weggaan, thuiskomen, tas uitpakken, wassen, weer tas inpakken…
Als ik ‘s avonds nadenk: eerst de was ophangen of eerst de keuken schoonmaken? Dan moet ik lachen om mijn nieuwe moeder-dilemma’s. Vroeger dacht ik na over: bel ik een vriendin, ga ik naar de stad of doe ik yoga? Nu gaat het eerder over: kan ik nog een aflevering kijken of een beetje yoga doen, na het opruimen en koken? En ja, weer die tas klaarzetten voor morgen.
Dat eeuwige opruimen en de was, zou ik daar ooit aan wennen? Ik denk dat ik het maar moet omarmen. Mijn oplossing: ik gooi alles bij elkaar, zet de wasmachine aan als er een berg ligt en probeer er niet te veel over na te denken. De keuken ruim ik ’s avonds snel op – of eerst even douchen of een serie kijken, en dan pas de keuken. Het is wat het is, niet perfect dat is ook oké.
